Zauważył Mini i podszedł do niej i uśmiechnął się - co to za święta, że się uczysz? I to jeszcze mojego przedmiotu - powiedział widząc tytuł książki.

Usiadł obok niej i powiedział - to już nie mój problem. Ale cóż powinnaś się uczyć. Tym bardziej, że jutro macie kartkówkę.

Wstał i uśmiechnął się - z ostatniego tematu. No to ja ide. Miłej nauki panno Villiers. - powiedział i odszedł .

Idąc po dziedzińcu i zagłębiając się we własny świat, nagle w ekspresowym tempie wróciłam do codzienności.
- Cześć, Chelsea! - gdy nadarzała się okazja do rozmowy, postanawiałam ją niezwłocznie wykorzystać, bo niewiele osób uważało mnie za normalną.

Westchnęła.
- Wiesz, że dusza książki pachnie nie tylko papierem? - po czym usiadła obok niej i zaczęła wpatrywać się w blask słońca igrający z jej czarnymi włosami.

- Znalazłam tam setki świstoklików do innych światów, dziesiątki nieśmiertelnych żyć i ciężko było wybrać jedno. Ale zdecydowałam zagłębić się w dzieje czarownic w średniowieczu i tych naiwnych prostaków - skrzywiłam się myśląc o niewielkich horyzontach osób tego pokroju.

Postarała się być bardziej... Obecna.
- A ty? Porabiałaś dzisiaj coś ciekawego?