.

Usiad³a na ³awce i wyci±gnê³a z torby ksi±¿kê i przestudiowa³a pierwsz± stronê.

Zauwa¿y³ Mini i podszed³ do niej i u¶miechn±³ siê - co to za ¶wiêta, ¿e siê uczysz? I to jeszcze mojego przedmiotu - powiedzia³ widz±c tytu³ ksi±¿ki.

Podnios³a wzrok na nauczyciela i powiedzia³a - no chyba ¿a³oba bo siê pojawi³e¶... i zacz±³e¶ do mnie gadaæ. Potne siê wiesz? - udawa³a oburzon±.

Usiad³ obok niej i powiedzia³ - to ju¿ nie mój problem. Ale có¿ powinna¶ siê uczyæ. Tym bardziej, ¿e jutro macie kartkówkê.

Wytrzeszczy³a oczy - co mamy? Z czego? - zapyta³a szybko.

Wsta³ i u¶miechn±³ siê - z ostatniego tematu. No to ja ide. Mi³ej nauki panno Villiers. - powiedzia³ i odszed³ .

Wesz³am na zat³oczony dziedziniec. Usiad³am w cieniu i pogr±¿y³am siê w my¶lach...

Id±c po dziedziñcu i zag³êbiaj±c siê we w³asny ¶wiat, nagle w ekspresowym tempie wróci³am do codzienno¶ci.
- Cze¶æ, Chelsea! - gdy nadarza³a siê okazja do rozmowy, postanawia³am j± niezw³ocznie wykorzystaæ, bo niewiele osób uwa¿a³o mnie za normaln±.

- Hej Deira, jak tam? - spyta³am kiedy moja czarnow³osa przyjació³ka wyrwa³a mnie z zadumy

Westchnê³a.
- Wiesz, ¿e dusza ksi±¿ki pachnie nie tylko papierem? - po czym usiad³a obok niej i zaczê³a wpatrywaæ siê w blask s³oñca igraj±cy z jej czarnymi w³osami.

Skwitowa³am jej komentarz krótkim u¶miechem. Odgarnê³am niesforny kosmyk moich w³osów, które dzi¶ by³y cynamonowe.
- Znalaz³a¶ co¶ ciekawego w bibliotece? - spyta³am po chwili.

- Znalaz³am tam setki ¶wistoklików do innych ¶wiatów, dziesi±tki nie¶miertelnych ¿yæ i ciê¿ko by³o wybraæ jedno. Ale zdecydowa³am zag³êbiæ siê w dzieje czarownic w ¶redniowieczu i tych naiwnych prostaków - skrzywi³am siê my¶l±c o niewielkich horyzontach osób tego pokroju.

- rozumiem - odpar³am tylko bo nie by³am najlepsza w prowadzeniu rozmów.  Postanowi³am zaczekaæ a¿ Deirdre podejmie jaki¶ temat.

Postara³a siê byæ bardziej... Obecna.
- A ty? Porabia³a¶ dzisiaj co¶ ciekawego?

- czytanie ksi±¿ek, i  wysy³anie listówj zaliczaj± siê do czego¶ ciekawego? - spyta³am z westchnieniem bo ka¿dy mmój czas wolny wygl±da³ tak samo. - za to ty na pewno robi³a¶ co¶ ciekawego- spojrza³am na ni± z pytaniem w oczach.

- O ile w najzwyklejszych czynno¶ciach dostrzegasz detale, ka¿da czynno¶æ jest wyj±tkowa. Zale¿y, ile omijasz z tego, co jest. Wiêkszo¶æ ludzi siê nie rozgl±da. To ich strata.

- pewnie masz racjê - znów westchnê³am. - chcia³abym dostrzegaæ w ka¿dej czynno¶ci tyle dobrego co ty - przyzna³am z krzywym u¶miechem

Wchodzê na dziedziniec. Rozpoznaje tam dziewczyny z swojego domu Chelsea i Deirdre. Podchodzê do nich.
- Hej. - Mówiê.

- Cze¶æ - u¶miecham siê do Finnicka.

Podchodzi Finnick.
- Witaj. - a potem z wracam siê do Chelsea - To nie jest trudne, gdy chcesz ze wszystkich si³ uciec z tej planety, a wiesz, ¿e ciele¶nie nie mo¿esz. ¯ycie samo tego uczy...

Siadam obok ''kole¿anek'' je¶li mo¿na tak to nazwaæ, bo nie bardzo siê znamy.
- Macie jakie¶ testy? - Pytam z u¶miechem.

- wiêc wszech¶wiat posk±pi³ mi tego daru - mówiê do Deiry

- testy? - krzywiê siê.  - nawet nie zajrza³am do podrêczników. ..

- Nudy. - Wzdycham.

Zapad³a cisza.
- my¶licie ¿e w tym kolorze w³osów mi do twarzy? - pytam g³upio

- Jeste¶ metamorfomagiem? - Pytam

- tak - odpowiadam z szerokim u¶miechem i na dowód tego zmieniam kolor w³osów na jasny blond.  - nie zauwa¿y³e¶?

Nie lubi³am zwracaæ uwagi na powierzchowno¶æ, ale odrzuci³am czarne w³osy, które przes³ania³y mi widok i u¶miechnê³am siê.
- Zawsze ³adnie wygl±dasz, ten mo¿e byæ.

- Jako¶ nie. - U¶miechn±³em siê. To jest niesamowite. W ka¿dej chwili mo¿na zmieniæ swój wygl±d.
- Ja bêdê szed³. - Rzucam, wstaje i macham po czym idê.

- kochana jeste¶ - mówiê zwracaj±c siê do Deiry

- Cze¶æ - ¿egnam Odaira.

Po¿egna³am prawie mi nieznanego Krukona.

- my¶lisz,  ¿e uzna³ nas za odrzutki jak niektórzy uczniowie? - pytam z namys³em wpatruj±c siê w miejsce za którym znikn±³ nasz niwy "kolega"

- Nie wiem, niezbadane s± wszelkie ¶cie¿ki, a jedn± z nich jest ludzka psychika. Stwierdzeê to dopiero, gdy bli¿ej go poznam. Wolê nie oceniaæ wed³ug stereotypów.

-Ahmmm- mruknê³am bo nigdy nie umia³am odpowiedzieæ na filozoficzne przemy¶lenia mojej przyjació³ki.

U¶miechnê³am siê.
- W³a¶nie udzieli³a¶ niedocenianej, a jak¿e filozoficznej odpowiedzi, pasuj±cej do wielu tez czy stwierdzeñ. - za¶mia³am siê.

Powróci³em na dziedziniec po czym usiad³em obok ''kole¿anek''
- Dzisiaj jest dosyæ... nudno. - Powiedzia³em.

Spojrza³am na Finnicka i przytaknê³am.
- W³a¶nie siê zastanawia³y¶my czy uzna³e¶ nas za wariatki... - powiedzia³am zanim uda³o mi siê powstrzymaæ. Spiek³am raka i próbowa³am naprawiæ swoj± gafê. - £adna dzi¶ pogoda...

- Nie uzna³em was za wariatki w³a¶ciwie to prawie was nie znam nie mam powodów do nazywania was wariatkami. -  mówiê.

- Ciekawe ile siê utrzyma... Nie lubiê deszczu - wzdycham i moje w³osy znów przybieraj± kolor cynamonu.

- Nie wiem zbyt du¿o o metamorfomagach. - Powiedzia³em. - Ty zmieniasz wygl±d na swoje ¿yczenie czy nie panujesz nad tym? - Pytam

Spojrza³am na Odaira z zainteresowaniem; niecodziennie kto¶ siê pyta³ o moje zdolno¶ci
- Na swoje ¿yczenie... chocia¿ kiedy¶ nad tym nie panowa³am - mówiê z namys³em. - Chocia¿... czasem jak siê zez³oszczê to te¿ zmieniaj± na chwilê kolor - dodajê po chwili.

- Ciekawe... - Mówiê. - Czy kto¶ z twojej rodziny te¿ ma tak± zdolno¶æ?

- Z tego co wiem tylko ja, ale nigdy nie interesowa³am siê dalsz± rodzin±, ni¿ t± u której siê wychowa³am - odpowiedzia³am wzruszaj±c ramionami. - Nie znam innych metamorfomagów

Przys³uchiwa³am siê rozmowie Finnicka i Chelsea. Sama nie wiedzia³am du¿o o metamorfomagach.

- Deirdre, a ty masz jakie¶ zdolno¶ci podobne do Chelsea? - Spojrza³em pytaj±co na Deirdre.

- Nie, ale wiêkszo¶æ dzieciñstwa spedzi³am w lesie, wiêc dosyæ szybko zosta³am animagiem...

- Deira jest wilkiem- wtr±cam z u¶miechem

- Ja nie jestem ¿adnym nadzwyczajnym czarodziejem. - U¶miechn±³em siê.

- Ka¿dy co¶ potrafi. Masz jakie¶ zainteresowania?

- Lubiê graæ w Quidditcha. - Mówiê. - Od dziecka latam na miotle i chcia³bym byæ ¶cigaj±cym w dru¿ynie Krukonów, ale obawiam siê, ¿e jestem za m³ody.

- bzdura, na pewno Ciê przyjm± - mówiê do Finnicka

- Je¶li wierzysz w siebie i sprawia ci to przyjemno¶æ, to masz szansê.

- A wy czym siê interesujecie? - Spyta³em zaciekawiony. - No i dziêkuje za mi³e s³owa.  U¶miecham siê

- Jest taki mugolski, ale nie tak popularny dzisiaj sport. £ucznictwo. No i oczywi¶cie wszystko, co wi±¿e siê ze sztuk±.

- moje zainteresowania s± nudne jak dzisiejszy dzieñ- odpowiadam.

- Chelsea, uwa¿aj na pesymizm, bo opl±cze ciê jak diabelskie sid³a.

Wzruszy³am ramionami
- ale to prawda,  bo co niby jest niezwyk³ego w ksi±¿kach,  obronie przed czarn± magi± i opiece nad magicznymi stworzeniami?

Z³apa³am siê za g³owê.
- Naprawdê chcesz, ¿evbym ci zaczê³a to wszystko wymieniaæ?

- Te przedmioty s± bardzo ciekawe i przydatne. - Mówiê z u¶miechem.

- Po pierwsze - obrona jest fascynuj±ca, a zw³aszcza magiczna, to piêkne, gdy perfekcyjny mrok zabijasz swoim idealnym blaskiem... Po drugie - magiczne stworzenia s± cudowne, zwierzaki, tak¿e czarodziejskie, to niezbadane ¿ywe skarbnice warto¶ci. Po trzecie - mówi±c, ze czytanie ksi±¿ek jest nudne, obrazasz nie tylko swój intelekt, a tak¿e moje ucieczki, zw³aszcza te z tych... Trudniejszych czasów. - ¶ciszy³am g³os.

- Zgadzam siê z Deirdre. - Powiedzia³em z u¶miechem na twarzy po czym po¿egna³em kole¿anki i wyszed³em z dziedziñca.

- no dobrze ju¿ dobrze...- wzdycham. - to co, wracamy do dormitorium? - pytam

Ponownie przychodzê i witam Krukonki.
- Hej. - Mówiê

- hej - odpowiadam z u¶miechem

- Idziemy gdzie¶ indziej? - Pytam.

- jasne-,  Deirdre chyba musi siê dalej napawaæ s³oñcem bo nie odpowiada. Wstaje

- Mo¿e chod¼my do wielkiej sali albo naszego dormitorium? - Pytam.

- ok - idê za odairem

Idziemy do wielkiej sali.

Wchodze na dziedziniec. Szukam wzrokiem pewnej ¶lizgonki, Finnica i Chealsea.

Przechodzi dziedziñcem szczê¶liwie sobie podskakuj±c. Zignorowa³a ch³opaka i ruszy³a dalej.

Ruszam za ¶lizgonk±.

Czuj±c kogo¶ za plecami odwróci³a siê i spojrza³a ch³opakowi w oczy.
- Co ty wyprawiasz? chcesz mieæ problemy?

Nie podskakuj. - mówie ze zrównowa¿onym g³osem. Zaczepiamy m³odszych? I nie tylko? - mówie ostrzej. Niespodziewanie wyci±gam ró¿dzkê,któr± i tak mia³em przygotowan± i w oszo³amiaj±cym tempie rzucam zaklêcia.
Expelliarmus - krzycze odrzucaj±c daleko jej ró¿d¿kê. Petrificus Totalus! - unieruchamiam j±. Accio! - krzycze przyci±gaj±c jej ró¿dzkê,³amiê j± na kawa³ki i ulatniam siê. W tym czasie na dziedzincu by³o tylko paru Gryfonów.

Uniknê³a zaklêcia i wyci±gnê³a ró¿d¿kê - Conjunctivitis - szepnê³a i ch³opak nic ju¿ nie widzia³. Podesz³a do niego i zabra³a mu ró¿d¿kê. - Chcesz wyl±dowaæ w Skrzydle? Ok. Drêtwota! - rzuci³a i ch³opak polecia³ w t³um gryfonów. Nastêpnie z³apa³a go, postawi³a i kopnê³a w skroñ.

Jeszcze zobaczymy - powiedzia³ i z pomoc± gryfonów którzy rzucali ochronne zaklêcia ruszy³ w strone skrzyd³a szpitalnego.

Wzruszy³a ramionami i ruszy³a przed siebie.